Taekwon-do jest często definiowane jako sztuka dyscyplinowania umysłu poprzez narzucanie dyscypliny organizmowi.
Koreańczycy z generałem Choi Hong Hi na czele chcąc utrwalić tradycje narodu odwołali się do historycznych wzorów postępowania i wychowania. Na podstawie przepisów zachowania i cnót wyznawanych przez Hwarang („kwiat młodości”) – organizację rycerską służącą jednemu z trzech historycznych państw Korei – Królestwu Silla, stworzyli fundamentalne reguły. Hwarang wyznawali następujące zasady:
- Bądź lojalny wobec ojczyzny,
- Bądź posłuszny rodzicom,
- Bądź honorowy wobec przyjaciół,
- Odważnie zwalczaj wrogów,
- Nie pozbawiaj życia bez powodu.
Oraz cnoty, takie jak: humanitaryzm, sprawiedliwość, uprzejmość, mądrość, wiarę, dobroć, prawdomówność, lojalność, odwagę.
Na ich podstawie oparte są fundamentalne zasady Taekwon-do, tj.
- grzeczność, uprzejmość (Ye Ui),
- rzetelność, uczciwość (Yom Chi),
- wytrwałość (In Nae),
- samokontrola, opanowanie (Guk Gi),
- nieugięty duch, odwaga (Baekjul Boolgool).
Hwarang zbliżone było w swej ideologii i celach do do japońskiej kasty samurajów; ich kodeks honorowy podobny do japońskiego kodeksu Samurajów Bushido nazywał się Hwarangdo. Członkowie korpusu nauczani byli sztuki wojennej, wiary buddyjskiej oraz zasad kultury i dobrego wychowania. Rycerze Hwarang liczyli sobie zaledwie 14-16 lat, ale słynni byli ze swej odwagi i waleczności.
